Cultuur en Maatschappij
De Nederlandse regisseur/scenarioschrijfster Rosanne Pel trok voor haar debuutfilm naar het Poolse platteland. Een setting die een belangrijke bijrol vervult. De film ging in première op het Toronto International Film Festival. De Nederlandse première was op het Nederlandse Film Festival in Utrecht en de film is vanaf 4 oktober te zien in Nederland, zowel in filmhuizen als via Picl.
Waar het plattelandsdorpje in fysieke zin misschien alle ruimte biedt, is die ruimte volledig afwezig in de relaties tussen de hoofdpersonen van deze film. De vijftienjarige Eryk woont met zijn moeder, oma en overgrootmoeder in een klein dorpje in Polen. Er is geen vader in zijn leven en zijn moeder zit hem dicht op de huid in een intieme relatie waarin Eryk van tijd tot tijd de rol van de man in het huis lijkt te hebben. Eryk is verliefd op Klaudia, zijn buurmeisje van dertien, en geeft haar op zijn beurt geen ruimte. Als ze zwanger wordt ontstaat de indruk dat de geschiedenis zich herhaalt.
De film is gedraaid in een troosteloos plattelandsdorp in Polen waar Eryk werkt op een ganzenboerderij. Ganzen die levend worden geplukt voor hun dons. De troosteloosheid wordt versterkt door de wijze waarop de film is gedraaid. Rauw, naturel, bijna alsof de camera een bestaand gezin als een documentaire volgt in de dagelijkse gang van zaken. Daarmee zijn sommige scenes bijna voyeurisme, inbreuk in de privésfeer van Eryk en de andere hoofdpersonen.
Waar een filmlocatie vaak een decor, een gegeven is, speelt in dit geval de locatie een duidelijk rol in het versterken van de rauwheid. Daarmee zijn niet alleen de amateuracteurs goed gecast maar ook de locatie.
Ondanks deze rauwheid slaagt de film erin om empathie met de karakters op te wekken. Zo wordt duidelijk dat de fouten die ze maken voortkomen uit een onvermogen om met de situatie en de onderlinge relaties om te gaan en niet uit kwade bedoelingen.
De (g)rauwheid van de film wordt nog versterkt doordat in de hele film geen zonnestraal te zien is. Alle buitenopnames spelen zich af onder een egaal grijze lucht. De lichte toetsen in de film worden gevormd door shots, bijna portretten, van Eryk, oma en de overgrootmoeder. Dit als ze spelletjes doen aan de tafel of als overgrootmoeder rijmpjes opzegt direct in de camera.
De jury van het Forum van de Regisseurs kende de VEVAM Fonds Prijs van het Forum van de Regisseurs toe aan LIGHT AS FEATHERS van Rosanne Pel en DE STOEL VAN DE LAATSTE JAREN – Egbert van Anke Teunissen en Jessie van Vreden.
De film, uitgebracht door Herrie film (ook verantwoordelijk voor Nina), is te zien in meerdere filmtheaters maar ook op Picl. Picl is een streamingplatform. Dit is een initiatief van filmtheaters en Herrie die hiermee kwaliteit- en arthousefilms als streaming dienst aanbieden om het bereik van dergelijke films te vergroten. Het aanbod is gelijk aan het aanbod in de theaters. Light as Feathers is te zien vanaf 4 oktober.
De film krijgt 3 sterren in een recensie van de Volkskrant. De redactie bedankt Herrie voor de mogelijkheid om deze film in een preview te mogen bekijken.
